Naar de basisschool, een echte mijlpaal. Zodra een kind in ons land vier jaar wordt, mag het naar school. Dat is voor iedereen een grote stap, maar voor gevoelige kinderen is dat nog net een tikkie erger.

Van een lekker warm nest naar je vleugels uitslaan

Waar de meeste kinderen doordeweeks nog wel een of twee dagen thuis waren met papa of mama. Mogen zij vanaf hun vierde levensjaar in het gareel.

Opeens moeten zij van maandag tot en met vrijdag vroeg opstaan. Is er al die dagen sprake van tijdsdruk om op tijd te komen en dus stiekem ook al stress.

Om vervolgens naar een klas te gaan met (meestal) heel veel andere kinderen, waar de focus naast spelen en doen waar je zin in hebt toch ook echt wel verschuift naar leren en je schikken naar een dagprogramma.

Ineens zijn er regeltjes, structuren en codes waar je je aan moet houden. 

Veegde papa of mama nog je bips af thuis, dan moet je nu toch echt leren om dat zelf te doen. Daarmee is de toon gezet voor de tijd die voor je ligt.

Tijd voor flexibiliteit

De meeste kleuters, ook de wat minder gevoelige, zijn de eerste periode dat ze naar school gaan doodmoe als ze thuiskomen. Gelukkig zijn scholen het eerste jaar vrij flexibel, mede ook omdat er nog geen sprake is van een officiële leerplicht is. Er is ruimte om jouw kind kortere dagen te laten maken, zodat het kan wennen aan het nieuwe ritme.

Of om zelfs een dag in de week minder naar school te gaan, als je merkt dat het echt te veel wordt voor jouw kleuter. Neem deze mogelijkheden serieus en maak er gebruik van.

Van gevoelige peuter, naar gevoelige kleuter

Als moeder van een super, duper, mega gevoelig meisje, zag ik op tegen deze fase. Mijn dochter heeft al vanaf haar babytijd relatief veel rust nodig. Ze maakt lange nachten en heeft tot ver in haar derde levensjaar een middagdutje gedaan. Dat rustmoment in de middag had ze ook echt nodig. 

Na een dag kinderopvang kwam ze uitgeblust thuis. Was stilletjes, huilerig en het enige wat ze wilde was een filmpje kijken op de bank. Even in haar coconnetje, niet te veel van haar vragen en dan ging het wel weer.

Als een kind zó gevoelig is, dan neemt het zijn/haar gevoelige zelf natuurlijk ook mee naar de volgende fase.

Driftbuien en kleuterdiscussies

De eerste schoolweken zitten er op voor mijn dochter. Ze heeft het enorm naar haar zin en is uiteraard ook behoorlijk moe.

Wel is ze prikkelbaarder en ik merk dat ik snel ongemerkt in een kleuterdiscussie beland met haar. ‘’Mama, zijn we er al?’’, roept ze terwijl we in de auto zitten. Ik zeg ‘’Nee schat, we zijn er bijna.’’ Een boze Norah vervolgens: ‘’We zijn er niet bijna’’. 

Ik: ‘’We zijn er echt bijna. Je kan het restaurant al bijna zien.’’

Norah nog bozer: ‘’We zijn er niet bijna! Ik zie nog niks!’’.

Om mij al vrij snel te beseffen dat een woord zoals ‘’bijna’’ ook best ingewikkeld is op die leeftijd en wijselijk mijn mond te houden.

Poeh... en dan die driftbuien, die om de een of andere reden altijd plaatsvinden midden in het gezelschap van zoveel mogelijk anderen.

Help jouw gevoelige kind een handje:

Dat deze fase erg pittig is voor een gevoelig kind dat is een feit. Als ouder is het belangrijk dat je jouw kleine avonturier goed in de gaten houdt deze eerste periode. Voorkom dat hij/zij overvraagd wordt, zorg voor voldoende rust etcetera.

Gelukkig zijn er daarnaast ook andere dingen die je kunt doen om jouw kind (en jezelf) zo goed mogelijk door deze fase heen te helpen.

1. Extra vroeg naar bed

Denk niet, dit tijdstip is veel te vroeg. Jouw kind heeft tijdelijk nóg meer hersteltijd nodig dan normaal. Je merkt het vanzelf als hij of zij ineens heel vroeg wakker begint te worden en dus uitgeslapen is. Dan kun je altijd weer bijstellen. Trek je ook niets aan van ouders die hun kind veel later op bed leggen. Jij weet zelf het beste welk tijdstip goed is voor jouw kind. 

2. Vaste dagstructuur

Probeer waar mogelijk een vaste dagstructuur aan te houden. Op dezelfde tijd opstaan, ontbijten, lunchen en avondeten. Als je het al niet had, zorg dan voor een goed avondritueel voor het slapengaan. Structuur en voorspelbaarheid geven een kind duidelijkheid, overzicht en vooral rust!

3. Niet overvragen/verwachtingen loslaten

Misschien betrap je jezelf erop dat je dezelfde dingen verwacht van je kind als dat je altijd deed. Probeer voor de verandering wat meer los te laten en jouw kind niet te overvragen.

Mijn dochter wil zich nu vaak niet meer zelf aan- of uitkleden, terwijl ze dat prima kan. Ik kies er bewust voor om niet te pushen en haar deze periode gewoon wat vaker te helpen. Geloof me, kinderen zijn eigenwijs genoeg om alles zoveel mogelijk zelf te willen doen. Dus ook dit komt wel weer goed. 

Een ander voorbeeld is dat zij niks wil vertellen over hoe haar dag was op school. Met name als ik haar ophaal, dan is ze moe en zegt ze dat ze eventjes niet wil praten. Ik reageer dan met ‘’Wat goed dat je dat aangeeft’’ en geef haar een moment van stilte.

4. Niet te streng

Ben je normaal gesproken erg streng als het bijvoorbeeld gaat om  tekenfilms kijken? Merk je dat jouw kind hier nu meer om vraagt? Probeer dan ook hier wat relaxter mee om te gaan. Je hoeft er niet altijd bovenop te zitten. Geef je kind een break, letterlijk even wat meer speelruimte. Ze moeten al zoveel in deze fase.

Wees trots en spreek het uit

Ik moedig iedereen aan, voor zover je dat niet al lang doet natuurlijk, om met bewondering naar jouw kind te kijken in deze bijzondere fase. Wat een prestaties worden er geleverd! Dat mag gevierd worden. Spreek uit hoe trots je bent, beloon en ga wat leuks doen samen. Maak er met elkaar wat moois van.

Echt hoor, ik ben zo ongelooflijk trots op mijn dochter. Ik zie haar groeien en bloeien. Ik zie de spanning in haar ogen als ik haar afzet bij school en hoeveel energie het haar allemaal kost. Maar ze doet het! Een heerlijk mooi meisje dat volop aan het ontdekken is. Dus laat ik geen kans aan mij voorbij gaan om haar dat te vertellen.