De boodschap van een koude douche: wat negatieve emoties je willen vertellen.

Nietsvermoedend stap ik mijn douchecabine in, de warme waterstralen verwelkomend op mijn huid. Nog geen minuut duurt het voordat het warme water kouder begint te worden. Ik draai de koude kraan wat terug maar het maakt geen verschil. Het water wordt beetje bij beetje minder warm tot op het punt dat het ongemakkelijk begint te worden. De koude kraan is inmiddels volledig dichtgedraaid en ik sta midden in de winter, onvrijwillig onder een mager, koud straaltje water te rillen en te verlangen naar de vertrouwde warmte van de douche. Gek genoeg weet ik ook precies wat de verborgen boodschap is hierachter.

Negatieve emoties gezond beleven

Heb je wel eens nagedacht over emoties en het effect dat ze hebben op je lichaam en leven? In het bijzonder de emoties die wij beschouwen als negatief, kunnen zeker wanneer ze langer aanhouden een verwoestend effect hebben. Emoties onderdrukken is niet goed voor het lijf, maar weken, maanden of jaren erin blijven hangen ook niet. Is er een gezonde manier waarop je 'negatieve' emoties kunt beleven, zonder dat het schade doet aan jouw mentale en fysieke gezondheid? Ik denk van wel.

Het effect van 1,5 week rouwen

Mijn geliefde kat die mijn hele volwassen leven bij mij heeft gewoond is enkele weken geleden overleden. Ik moest hem laten inslapen omdat zijn lichaam op was. Dit beestje was mijn alles en vanzelfsprekend was ik er kapot van. Luid als een kind heb ik gehuild vlak voor en na zijn overlijden. Anderhalve week kreeg ik geen hap door mijn keel. Mijn buik was zo plat dat hij van ellende naar binnen viel en ik moest ORS nemen om mezelf overeind te houden. Ik had hartkloppingen, wallen die niet meer weg te camoufleren waren en al mijn spieren deden pijn.

Slechts anderhalve week rouwen, niet eens om een mens maar om een dier, en mijn lichaam leek wel in een staat van complete verval.

In deze hoedanigheid stond ik die bewuste dag onder een magere, koude waterstraal. Waardoor ik de boodschap erachter direct begreep: In deze staat blokkeer ik de stroom van het leven en kan de warmte van de Bron mij niet meer bereiken.

De heilige geschriften 

Ik heb me regelmatig afgevraagd waarom onder andere de Christelijke, Boeddhistische en Hindoeïstische geschriften zo hameren op positieve emoties zoals liefde, dankbaarheid en vreugde. Niet eens maar vele malen staat er geschreven; wees vreugdevol, heb lief, wees dankbaar. Positieve emoties worden aan alle kanten gestimuleerd.

Tegelijkertijd als het gaat over ‘negatieve’ emoties, komt daar bijna altijd een waarschuwing bij. Nergens worden deze emoties ontkent of wordt gezegd dat je ze niet mag voelen. Wèl wordt vaak gezegd dat je moet zorgen dat je ze gauw loslaat, dat ze geen bezit van je gaan nemen of zoals de Bijbel zegt over boosheid bijvoorbeeld:

• Efeziers 4:26: ‘’Als u boos wordt, zondig dan niet: laat de zon niet ondergaan over uw boosheid.’'

In het Boeddhisme komt dit ook terug:

• Dhammapada vers 277: ''Wat je ook voelt, het is vergankelijk. Vasthouden eraan brengt lijden.''

‘God keert mij de rug toe’

In datzelfde licht leg ik de link naar hoe eeuwenlang, en in bepaalde tradities vandaag de dag nog steeds, wordt gezegd dat wanneer je zondigt, God zich van je afkeert. Of er een scheiding ontstaat tussen jou en God. Alhoewel ik persoonlijk geloof dat dit onmogelijk is, omdat God in alles is en alles in God. Wat in de Advaita bedoeld wordt met: 'Tat Tvam Asi'.

Geloof ik wel in de tijdelijke illusie van afgescheiden zijn van God, de Bron of Source. 

Je knijpt zelf de waterslang dicht

Als je het begrip zonde ziet als alles wat niet voortkomt uit zuivere liefde, zoals; angst, haat, jaloezie, wrok, onzekerheid, verdriet etcetera. Dan is het begrijpelijk dat een persoon na of door het zondigen de ervaring kan hebben dat God zich van hem af heeft gekeerd. Zelfs al is dit nooit aan de orde. 

Je staat nog wel onder de douche, maar het is nog maar een mager, koud stroompje wat er naar beneden komt vallen. Niet omdat de Bron voor jou is opgedroogd, maar omdat je zelf, meestal zonder dat je het doorhebt, de slang dichtknijpt.

Niet de emotie, maar de manier waarop

Lange tijd heb ik mij verzet tegen dit idee. Negatieve emoties horen toch bij het leven? Hoe kunnen die dan tegennatuurlijk zijn? Dat zijn ze niet. 

Wat ik wel ben gaan inzien is dat de manier waarop wij geconditioneerd zijn op het ervaren van ‘negatieve’ emoties tegennatuurlijk is en daarom op haar beurt zulke verwoestende uitwerkingen heeft op het lichaam en het leven.

Emoties zoals rouw, verdriet, angst, boosheid zijn er om gezien en erkend te worden. Volledig gezien en erkend. 

Wat wij mensen daarentegen vaak doen is eraan vasthouden. Er verhalen aan plakken. Wij gaan ervoor zitten, met vioolmuziek op de achtergrond en herhalen tot in den treuren, de rottigste scenes van de film. Denkende dat wij onze emoties dan netjes voelen.

Hoe moet het dan wel?

Echt voelen is grotendeels een fysieke aangelegenheid. Neem mijn verdriet van de afgelopen weken bijvoorbeeld. Voor mij vooral voelbaar als een onrustige energie in mijn hartstreek. Als ik even ga zitten en er bewust met mijn aandacht naartoe ga, dan kan ik dat prima handelen. Soms komt er een traantje, of twee. Ik voel en erken wat er leeft zonder het weg te wensen en negen van de tien keer verdwijnt het dan direct. Soms blijft het wat langer en dat is ook oké.

Echter waar ik mijn dagen mee vulde waren herbelevingen van een van de meest verdrietige momenten die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt. Ik verloor mijn geliefde kat niet een keer, maar wel duizend keer. Mijn lijf kreeg geen rust, daar het geen onderscheid kent tussen een daadwerkelijke fysieke ervaring of iets wat je voor je ziet in gedachten. 

De dezelfde boodschap van alle kanten

De kaarten die ik deze periode trok van verschillende kaartensets hadden een duidelijke rode draad: ‘Get yourself together!’, Uiteraard steeds vanuit liefde benaderd: ‘Voel je emoties en ga verder met je leven. Raap jezelf op, er wacht zoveel moois op jou.’

Dus dat heb ik gedaan. Of beter gezegd, dat ben ik aan het doen.
Ik heb mijn hand van de waterslang gehaald en laat de warmte langzaam maar zeker weer toe in mijn leven.

Met de stroom mee

Esther ‘Abraham’ Hicks spreekt altijd over meegaan met de stroom en de weg van de minste weerstand. Over hoe het leven en het universum zo zijn opgebouwd dat je er het soepelst doorheen beweegt wanneer je in acceptatie en in vrede bent met alles wat zich aandient. 

Volgens haar zijn ‘negatieve’ emoties een signaal van tweedracht tussen jou en je ziel. Eigenlijk heel logisch. Als je verdrietig bent, om maar een voorbeeld te noemen, dan ben je dat (meestal) omdat de realiteit anders is dan je op dat moment zou willen. Hetzelfde geldt voor boosheid en andere ‘negatieve’ emoties. Volledige overgave aan het leven, durven te vertrouwen op dat alles, altijd gestuurd wordt, manifesteert zich in een gevoel van kalmte, dankbaarheid en vaak ook vreugde. Omdat je diep van binnen weet dat alles precies is zoals het moet zijn op dit moment. Zowel op de berg als in het dal. 

Geen oproep tot spiritual bypass

Graag benadruk ik dat dit geen oproep is tot spiritual bypass in welke vorm dan ook, noch tot heppie de peppie, positieve vibes en confetti. Het leven omvat zoveel meer en voor alles is een tijd en plaats. Mijn oproep is er vooral een om eens met andere ogen te kijken naar de manier waarop je omgaat met jouw ‘negatieve’ emoties. Waarbij ik negatieve bewust steeds tussen haakjes plaats omdat er een duidelijk oordeel achter het woord schuilt alsof het per definitie slecht is.

Kun je ze echt volledig voelen, toelaten en gaat dat samen met acceptatie of ben je stiekem toch nog in verzet tegen het leven zoals het zich aandient op dit moment?

Leef!

Dus mooi mens, huil, juich, rouw, heb lief, schreeuw, dans, vrees, voel en leef alle kleuren van het spectrum dat ons menselijk bestaan kleur geeft. Dat is ten slotte ook waar wij hier op aarde voor gekomen zijn.

Maar mocht je je net als mij weer eens bevend onder die koude waterstraal bevinden en verlangen naar de warmte, weet dan dat je slechts hoeft te stoppen met het dichtknijpen van de slang. Laat maar los en het warme levenswater zal ook jou weer onverminderd verwarmen.