Zelfliefde, een thema waar velen van ons flink mee kunnen worstelen. Het maakt niet uit hoe oud je bent, van jezelf houden is voor velen niet zo vanzelfsprekend als dat het zou moeten zijn. Het is een diepgaand thema dat vaak ten grondslag ligt aan veel andere problemen. Hoe kun je hierin groeien?

Heb ik een probleem dan?

Veel mensen realiseren zich niet eens dat ze niet genoeg van zichzelf houden. Want wij leren in deze wereld de oorzaak van zo’n beetje alles, buiten onszelf te leggen. Ook bedenken we graag verhalen, voor onszelf en voor elkaar die als het ware een vrijbrief zijn om niet te hoeven veranderen. ‘Zij heeft een slechte jeugd gehad, dus zorgt ze zo slecht voor zichzelf’, of: ‘Ik kom uit een tijd waar men niet bezig was met van jezelf houden, en nu ben ik te oud om daar nog wat aan te doen.’

In sommige kringen is zelfliefde zelfs een vies woord. ‘Je moet niet van jezelf houden maar van anderen. Geven en niet aan jezelf denken, dat is hoe het hoort!’

Zolang je je niet bewust bent van bepaalde patronen is het erg lastig om ze te doorbreken, maar blijven de effecten ervan onverminderd doorgaan.

De Spiegel

Wat als de sleutel tot het oplossen van je problemen en het verbeteren van de kwaliteit van jouw leven binnen in jou ligt? En de wereld, en dan vooral de mensen om ons heen, daarin dienen als een liefdevolle en soms confronterende spiegel? Een spiegel die je vooral inzicht geeft over jouzelf. 

Zelfs al geloof je daar niet in, daag jezelf dan eens uit door de volgende vraag te stellen: Wat is het dat andere mensen aan mij terug reflecteren?

Is dat voornamelijk waardering? Zien mensen jou staan? Hoe reageren mensen op jou temidden van een menigte, op een verjaardag, een bijeenkomst? Welke rol heb je in jouw familie of gezin? Voel je gezien door jouw partner? Of als je geen partner hebt, hoe verlopen jouw dates? Hoe word je behandeld door jouw collega’s? Als er op al deze gebieden weinig op te merken valt, je bent overal een graag geziene gast, je krijgt waardering, men ziet je staan, hoort je, neemt je serieus. Dan hoef je niet verder te lezen. Want, zoals de universele wetten van de ziel gebieden: zo binnen, zo buiten. Als het stukje zelfliefde, de waardering die je hebt voor jezelf goed zit. Dan is dat ook wat je ziet in de wereld om jou heen.

Mijn levensthema

Voor mij is (een gebrek aan) zelfliefde een van de belangrijkste thema’s in mijn leven. Die zich tot op heden voornamelijk heeft gemanifesteerd in mijn liefdesleven. Alle andere leefgebieden hebben voor mij bijna altijd een beetje aangevoeld als ‘een makkie’. Carrière maken, geld verdienen, huisvesting vinden, talenten ontplooien, gezond leven, daar ligt niet of nauwelijks mijn uitdaging.

Waar die dan wel lag? Daar moest ik op de harde manier achter komen. 

Door keer op keer tegen dezelfde spreekwoordelijke steen aan te lopen. Een afwezige vader, wat ik als klein meisje vertaalde naar: ‘ik ben niet leuk genoeg voor papa om te blijven’. Ook al lag de werkelijkheid vanzelfsprekend een stuk gecompliceerder. 

The story continues…

Gevolgd, natuurlijk, door een aantal keiharde levenslessen in de vorm van stukgelopen liefdesrelaties. Met mannen die, om verschillende redenen, niet volledig voor mij konden gaan. Een patroon dat ik jarenlang als extreem pijnlijk en verdrietig heb ervaren. Totdat ik begon in te zien dat ik de rode draad was in deze verhalen en zij spiegels waren, voor dat deel in mij wat nog altijd gebroken is. 

Zoals je een tandarts ook niet vervloekt voor het vinden van dat ene gaatje temidden van al die gezonde tanden, zo is het ook volstrekt nutteloos om alle personen in je leven de schuld te geven voor het onbewust traceren van de ‘gaatjes’ in je hart.

De acteurs in ons leven

Verschillende spirituele tradities zoals de Kabbala, leren dat de mensen die een belangrijke rol spelen in ons leven, voorbestemd zijn om die exacte rol te spelen. Niet als een soort wrang levensspel, maar uit liefde. De ziel streeft namelijk naar heling en expansie, en pijn is daarin een belangrijke leermeester. Wanneer alles van een leien dakje gaat, genieten we wellicht wel, maar groeien we niet of nauwelijks. Zoals een kinderlichaam groeipijnen ervaart, onze spieren pijnlijk en week voelen wanneer we ze trainen, zo is pijn ook een groeimechanisme van de ziel.

Groei en expansie

Waarom dat zo is, zijn uitgebreide antwoorden op te vinden, onder andere in de Kabbala en zal ik nu verder niet op ingaan.

De ‘acteurs’ in ons leven, onze partners, kinderen, ouders, broers, zussen, vrienden etcetera, zijn er om ons te laten zien waar groei nodig is en expansie mogelijk is. Volgens diverse spirituele zienswijzen kunnen onze zielen ervaringen aantrekken die ons helpen groeien. Als jouw ziel hier komt met een grote wond op verlatingsangst, dan zou het er bijvoorbeeld voor kunnen kiezen om op te groeien bij ouders die gaan scheiden, of die je op een andere manier ‘verlaten’. Gedurende jouw leven zul je gebeurtenissen ervaren die diezelfde wond blootleggen. Zodat we er ons bewust van kunnen worden en de pijn in onszelf kunnen transformeren. Doen we dat, dan doorbreken we daarmee dus ook de cyclus van gebeurtenissen en zullen die zich niet langer blijven herhalen.

Pijnlijke patronen

Wanneer er sprake is van een pijnlijk, terugkerend patroon in je leven dan is het de moeite waard om even stil te staan en bij jezelf te rade te gaan wat er in jou wordt aangeraakt door deze personen of situaties. Tref je steeds partners die je emotioneel verwaarlozen. Dan kun je bij iedere partner weggaan, driftig op zoek gaan naar de volgende, zonder het probleem eerst in jezelf op te lossen. De kans dat jouw volgende partner hetzelfde gedrag vertoont is zeer groot! Vraag jezelf af: Waarom trek ik deze partners aan? Welke overtuiging heb ik over mijzelf die op deze manier steeds weer door een ander bevestigd wordt? 

Van daarbuiten naar hierbinnen

Dit is moeilijke materie voor sommigen. Een totale verschuiving van alle of ten minste een groot deel van de verantwoordelijkheid op de buitenwereld plakken, op ‘toeval’, of pech, naar jezelf. Terwijl juist daar de sleutel tot verandering ligt besloten. Gelukkig hebben wij altijd een keuze. Wij mogen ervoor kiezen om de schuld buiten onszelf te leggen en door te gaan zoals we gewend zijn. Wetende nu, dat net zoals de wet van de zwaartekracht geen uitzondering maakt voor ‘goede’ of ‘slechte’ mensen, ook de wetten van de ziel geen uitzondering maken en de ziel op een later moment of in een volgend leven opnieuw de kans krijgt om het alsnog te transformeren. 

God, of het Universum, wil namelijk niets dan het allerbeste voor een ieder van ons. Met het transformeren van ieder pijnstukje in onszelf, kunnen wij daar meer en meer van ontvangen.

Oh mijn (innerlijk) kindje

Ken je dat, dat je in een korte periode ineens enorm getriggert wordt door interactie met andere mensen? Dat je ineens weer enorm geconfronteerd wordt met jouw pijn op het gebied van zelfliefde. Dat gevoel van niet ‘heel’ zijn van binnen.

‘’Au’’, zegt dan jouw innerlijk kindje. ‘’Au’’, zegt jouw hart. 

Soms verpakt in boosheid of in eindeloze discussies die je in jouw hoofd voert met mensen, of in de neiging om mensen die je kwetsen weg te duwen of terug te pakken. 

Wat moet ik dan doen? Vraag je je wellicht af. 

Iedere keer als je getriggert wordt, als iemand dat ene gaatje in je kies weet te vinden, sta dan even stil, letterlijk en figuurlijk. 

Pauzeer en onderdruk jouw neiging om direct te handelen. Voel. Voel voorbij de initiële emotie, meestal boosheid of irritatie, om al gauw uit te komen bij de onderliggende emotie, meestal verdriet. De ander was als de tandarts, die precies de beurse plek in jouw tand wist te vinden en daarin prikte. Nu is het tijd om die zere plek te helen.

Wacht even voor je reageert

Op het moment dat je even de tijd neemt om op een diepere laag te voelen, in plaats van direct defensief te reageren, maak je ruimte voor wonderen. Dan kan het licht binnenkomen. De zuivere inspiratie over wat juist is om op dit moment te zeggen of doen.

Het mooie is, door te voelen, er niet voor weg te lopen, transformeer je de pijn! Niet in een keer, zeker niet bij diepe emotionele wonden, maar laagje voor laagje. Durf ernaartoe te gaan. Er kan je niets gebeuren. Loop er niet langer van weg, door afleiding of tijdelijke oplossingen die even verlichting geven want de kans is groot dat het je blijft overkomen totdat je het aankijkt. Misschien in andere situaties, op andere plekken en met andere personen, maar de essentie blijft hetzelfde.

Een liefdevolle uitnodiging

Als zelfliefde, of beter gezegd een gebrek daaraan, ook jouw thema is. Let dan de komende periode eens extra op situaties die jou raken. Alles waar boosheid, irritatie, verdriet of teleurstelling om de hoek komt kijken. Vraag jezelf af: Waarom raakt dit mij? Wat raakt het in mij aan? 

Ga daar maar naar toe, zo vaak als nodig is, zo lang als nodig is. 

Tegenstrijdig als dit klinkt: niet vanuit de intentie om het eens even te veranderen, maar om ermee te zijn, het te zien voor wat het is en het te omarmen in liefde. Geloof het of niet, juist dan verandert het! 

Zelfliefde is een reis, geen eindbestemming. Hoe vaker je durft te voelen en te reflecteren, hoe meer je jezelf bevrijdt van oude patronen. Wat kun jij vandaag doen om iets liever voor jezelf te zijn?