Een ouderwets potje ruziemaken, wie is er niet dol op? Lekker even jouw standpunt erdoorheen drukken en recht doen aan jouw eigen ego ten koste van de ander. Mocht je niet goed weten hoe je ruzie moet maken en dat wel graag willen, dan heb ik de gouden tip voor jou! Eentje die altijd en bij iedereen werkt.
Alle gekheid op een stokje. De meeste mensen zullen het met mij eens zijn dat ruziemaken helemaal niet leuk is. Er zijn er zelfs bij die er alles aan doen om ieder conflict te vermijden. Ik reken mijzelf tot die categorie. Of dat per se gezond is, is een tweede en voer voor een andere keer.
Ondanks dat niemand het leuk vindt, krijgen we er vroeg of laat toch allemaal mee te maken.
Fittie, trammelant, bonje, twist, conflict, botsing. De Nederlandse taal biedt geruime keuze om dit fenomeen te beschrijven.
Met een broer, neef, vriendin, partner, ouder, kind of buurman. Waarbij meestal geldt dat hoe dichterbij iemand staat en vaak ook hoe langer de gedeelde historie, hoe akeliger het is.
Natuurlijk ook meegenomen dat er gradaties zijn. Van een relatief onschuldige woordenwisseling tot een fullblown ruzie waarbij alle banden verbroken worden en alle schepen verbrand.
Vaak loont het om uit te zoomen om de rode draad ergens van te kunnen zien. Een ruzie of een meningsverschil, heeft altijd aan de orde dat er door twee of meer mensen verschillend naar een situatie wordt gekeken. In zo’n mate dat voortzetting van het contact niet langer gewenst of mogelijk is. Meningen lijken niet overeen te komen. Woorden gaan (soms) over en weer zonder gehoord te worden. Zo gaan mensen eindeloos door met discussiëren of juist met zwijgen zonder dat er iets verandert.
Ik heb in mijn leven vaak nagedacht over dit onderwerp. Bijvoorbeeld toen ik samen was met een partner die emotioneel volledig uitcheckte als er onenigheid was. Waarmee het per definitie een oneerlijke strijd werd. Want je kunt niet strijden met iemand die er op dat moment niet is. Conflictvermijdend als ik ben, voel ik toch soms de behoefte om een strijd eerlijk aan te gaan. Niet omdat het leuk is maar omdat er iets uitgewerkt moet worden. Doe je dat niet, dan stapelen de struikelblokjes zich op, totdat de berg zo hoog is dat je elkaar erachter niet meer kunt zien.
Leuk zal het nooit worden maar mijn overtuiging is dat er wel degelijk zoiets bestaat als eerlijk ruziemaken. Want uiteindelijk is er maar een ding waar wij allen behoefte aan hebben en dat is gezien en erkend worden. Des te meer wanneer visies meer dan gemiddeld afwijken.
Als iemand naar jou toe komt en aangeeft gekwetst te zijn om iets wat je gezegd of gedaan zou hebben, dan zit diegene niet te wachten op een betoog over het hoe en het waarom. Sterker nog, de kans is groot dat van dat betoog geen woord binnenkomt zolang de ander zich niet gehoord voelt.
Hoe zou het zijn als je in plaats daarvan eerst eens aansluit bij de ander. Zonder agenda en zonder van alles te willen verklaren. Wat zeg je daar indirect mee: Ik hoor je, ik zie je, ik neem je serieus, ik hecht waarde aan ons contact en eigenlijk nog zoveel meer.
Want het feit is: De ander voelt zich geraakt, zit in een emotie en wil gehoord worden. Zodra je die ruimte oprecht kunt bieden, dat luisterend oor kunt zijn, misschien zelfs kunt aangeven hoe rot je het vindt dat jouw woorden of daden deze reactie hebben opgeroepen bij de ander, dan ontstaat er vanzelf weer ruimte aan de andere kant voor jouw verhaal. Wat er vanzelfsprekend evengoed mag zijn.
Ruziemaken zal nooit tot iemands lijst van favoriete activiteiten behoren, maar toch hoort het bij het leven. Zonder wrijving geen glans wordt ook wel eens gezegd.
Liefdeskoppels die met name in de beginfase regelmatig (op een enigszins eerlijke manier) ruziemaken, schijnen over het algemeen zelfs een betere verbinding met elkaar te hebben en een hogere kwaliteit van relatie. Ja, ruzie maken levert stiekem ook best wat op.
Voor wie het tóch graag wil meemaken heb ik dit stappenplan met garantie ontwikkeld om zelfs de meest conflictvermijdende persoon uit jouw leven te jagen.
Stap 1: Wacht tot iemand de moeite neemt om een gevoel van teleurstelling of irritatie bij je te uiten.
Stap 2: Begin zo snel als menselijkerwijs mogelijk over jezelf en waarom datgeen wat je gezegd of gedaan hebt goed was.
Stap 3: Belangrijk! Vergeet vooral aan te sluiten bij wat de ander aangeeft en vraag niet door op wat hij of zij van je nodig heeft. Dit laatste kan de indruk wekken dat je begrip hebt en dat is juist wat je wilt voorkomen.
Omdat ik graag mensen aanzet tot nadenken door middel van een beetje prikkelen, heb ik bovenstaand stappenplan bedacht. In de hoop dat de eerstvolgende keer dat jij je in zo’n situatie bevindt, je je dit idiote voorbeeld herinnert en hopelijk vooral het omgekeerde toepast ;-).
Veel eerlijke ruzies toegewenst!
Lenore is een hoogsensitieve vrouw en moeder van een hoogsensitieve dochter, die al vijftien jaar manieren zoekt en vindt om haar eigen oase van rust te creëren. Naast healer, is zij een ervaren coach, trainer en projectleider. Ze gebruikt haar intuïtie, creativiteit en haar helende handen om anderen te ondersteunen in hun persoonlijke groei en ontwikkeling.
Haar levensmotto, EASE your senses, weerspiegelt haar passie voor balans en welzijn. Deze visie, gecombineerd met haar liefde voor schrijven, brengt ze tot leven in inspirerende en praktische blogs. Met waardevolle inzichten en toepasbare tips nodigt Lenore je uit om rust en harmonie in je eigen leven te ontdekken.
In gesprek met Roy Martina
In gesprek met Giel Beelen
In gesprek met rabbijn Jacobs
In gesprek met Thijs Launspach
In gesprek met Richard de Leth
In gesprek met Wiggert Meerman
In gesprek met Juno Burger deel II
Heb jij ook niet altijd zin om voor het slapen een uur te mediteren, maar wel behoefte aan een momentje van rust? Dan is deze meditatie voor jou.
Word ook onderdeel van ons platform en ontvang de nieuwste blogs, tips & tools in jouw mailbox.
We sturen je maximaal 6x per jaar een nieuwsbrief. Uitschrijven kan via de link in de nieuwsbrief.
Gelukt!
Je ontvangt binnenkort onze nieuwsbrief.
Oeps, er is iets misgegaan.
Probeer het later nog eens.