‘Sorry, ik ben niet zo goed in het onthouden van gezichten’. Een bekende uitspraak, ook voor mij. Ben jij ook geen ster in het onthouden van namen en gezichten? Wellicht onthoud je net als mij wel andere dingen.

Een kwestie van perspectief

De meesten van ons zijn geneigd om eigenschappen van onszelf in een negatief daglicht te plaatsen. Vooral als er sprake lijkt te zijn van iets waar je minder goed in bent, of minder goed tegen kunt dan ‘de rest’. 

Los van het feit dat we vaak een vertekent beeld hebben en ‘de rest’ allerlei kenmerken toeschrijven die lang niet altijd kloppen.

Is het vaak ook een kwestie van perspectief.

Niet je gezicht, wel je gevoel…

Zo ook hier. Want nee, ik onthoud na een eerste ontmoeting meestal jouw naam en gezicht niet. Sterker nog, soms zelfs na de tweede ontmoeting niet.

Wat ik wel onthoud is welk gevoel je bij mij oproept. Enerzijds wat ik voel bij jou als persoon. 

Of je bijvoorbeeld vrolijk bent, enthousiast, optimistisch, zuiver. Of juist pessimistisch, klagerig, druk of onrustig. Ik herken welke energie er om jou heen hangt.

…en wat het met mij doet

Anderzijds ook wat jouw aanwezigheid met mij doet. Voel ik me veilig bij je, geef je me een ontspannen gevoel of maak je me juist extra alert en op mijn hoede omdat ik voel dat je ieder moment kunt uithalen.

Hoe sterker het gevoel dat je bij mij oproept, positief of negatief. Hoe groter de kans dat ik je een volgende keer zal herkennen.

Het moment van herkenning

Meestal gaat dat als volgt. Ik kom iemand tegen die ik in eerste instantie niet herken, totdat hij of zij begint te praten. 

Dan herken ik datzelfde ‘gevoel’ en weet ik negen van de tien keer weer ‘oh ja, ik heb jou eerder ontmoet.’

Flaporen of een flinke rij piercings

Natuurlijk onthoud ik sommige gezichten en namen wel meteen. Zeker als iemand opvallende uiterlijke kenmerken heeft, of als ik een diepgaand gesprek met iemand heb gevoerd.

Verschillende manieren van waarnemen

Het is mijn persoonlijke overtuiging dat wij allen op onze eigen manier waarnemen. De een ZIET vooral, de ander LUISTERT van nature en weer een ander VOELT. 

Dit is trouwens ook een bekend gegeven vanuit het NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), waar men spreekt over representatiesystemen.

Zeg nooit meer sorry

Herken jij jezelf hierin? Gaan jouw herkenningsalarmbellen ook niet direct af zodra je een gezicht ziet?

Dan stel ik voor dat je je vanaf heden niet langer excuseert voor het feit dat je ‘niet goed bent’ in het onthouden van gezichten of namen, maar in plaats daarvan hooguit aangeeft dat je mensen herkent op het gevoel dat ze jou geven, of aan hun stem, of…vul maar in wat voor jou van toepassing is.

Herkaderen is de sleutel

Herkaderen noemen we dat. Niet alles is een zwakte. Onze breinen werken nou eenmaal verschillend. Doe jezelf niet tekort en focus op de vele dingen waar jij wel goed in bent.