Als het een beetje mee zit krijg ik op zeer korte termijn de sleutel van mijn nieuwe huurwoning. Een aanzienlijk grotere woning dan waar ik nu woon. Meer kamers, meer opslagruimte. Alle reden voor mij dus om… te ontspullen.

Minder spullen, meer rust

Eerder schreef ik al een blog over minimalistisch leven. Zo’n typisch fenomeen waarvan je echt zelf moet ontdekken hoe geweldig het is. Zodra dat kwartje eenmaal is gevallen, wil je niet anders meer. Want het geeft ontzettend veel rust.

Waarom zou ik ontspullen?

Eigenlijk is het heel simpel. Hoe minder rotzooi je hebt staan in je woning, hoe minder je hoeft op te ruimen, hoe minder snel er iets kwijt kan raken, hoe minder er kapot kan gaan en hoe minder je hoeft schoon te maken.

Een ander voordeel is dat je meer overzicht hebt. Ik ben bijvoorbeeld niet zo gauw iets kwijt omdat ik precies weet waar alles ligt.

Daarnaast oogt het rustiger als je door een woning loopt die niet van voor tot achteren bomvol staat met spullen, spullen en nog meer spullen.

Natuurlijk kun je altijd een verschil maken door alles netjes op te ruimen in kasten. Toch voelt het anders te weten dat zodra jij die kastdeur openmaakt, de potjes en papieren niet letterlijk naar buiten komen vallen.

Maar misschien heb ik het ooit nog nodig...

Neem mijn administratie. Ooit waren dat heel veel mappen, waarbij ik nooit wat weg durfde te gooien. Want stel je voor dat ik het ooit nodig zou hebben. 

Dat is sinds een paar jaar compleet omgekeerd. Ik gooi in principe alles weg, tegenwoordig zelfs gelijk na afhandeling. Alle zaken waarvan ik weet dat het niet opgevraagd zou kunnen worden als bewijsstuk of om een andere reden noodzakelijk is om te bewaren.

Tot mijn (ooit) grote verbazing betekent dat, dat 90% dus gewoon meteen de prullenbak in kan. Hoef ik het ook later niet meer uit te zoeken.

Ik heb met al mijn opruimwoede in jaren niet één keer gedacht ‘Goh, wat balen dat ik die rekening van zes jaar geleden weg heb gedaan’.

Wees lief voor je nabestaanden

Misschien een beetje te ver vooruit gedacht, maar ik denk ook aan het realistische perspectief van ieder mens, namelijk dat je vroeg of laat de pijp uit gaat. Waar zadel je jouw nabestaanden mee op als je alles maar bewaart? Wil jij dat zij midden in hun rouwperiode wekenlang allerlei mappen, kasten, lades door moeten spitten om te beoordelen wat van waarde is? Mogelijk zelfs schuldgevoelens overhouden aan dat ze zo veel weg moeten doen wat voor jou blijkbaar van betekenis was? Want je hebt het jarenlang bewaard. 

Nee, persoonlijk doe ik mijn geliefden liever het ‘plezier’ dat zij zich zo min mogelijk tijd bezig hoeven te houden met het uitzoeken van mijn spullen.

En als het er op aankomt, wat is er dan echt van waarde aan het einde van een mensenleven?

Als een dierbare overlijdt verliezen bijna alle spullen hun betekenis. Behalve wellicht wat oude fotoboeken, zelfgeschreven teksten en een enkel meubel- of kledingstuk waar mooie herinneringen aan kleven.

Wij zijn een stel verzamelaars

Tijdens het bezichtigen van mijn aanstaande woning schrok ik van de enorme hoeveelheid huisraad. Ontzettend vriendelijke mensen, een heel normaal gezin, maar wel met ongelooflijk veel spullen. 

Ik realiseerde me terwijl ik in gedachten een rondje maakte langs mijn kennissenkring, dat de meeste mensen vergelijkbare hoeveelheden in huis hebben staan. Simpelweg omdat we (bijna) allemaal moeite hebben met weggooien. Want ja, dat is toch zonde? Wie weet ga ik die kaarsenstandaard ooit nog een keer gebruiken. Of die tien paar schoenen die ik al drie jaar niet gedragen heb. 

Met als gevolg dat we minstens van alles twee stuks hebben. Twee weegschalen, twee strijkijzers, twee waterkokers. Aangevuld met een heleboel dingen die ooit leuk of handig waren.

Mijn missie: verhuizen met zo min mogelijk zooi

Sinds ik de woning toegezegd heb gekregen ben ik bijna non-stop bezig met uitzoeken en weggooien. Je zou kunnen zeggen dat ik er een sport van heb gemaakt. Alles waar ik over twijfel, leg ik apart om het een dag later alsnog weg te doen. 

Op energie niveau voelt het alsof ik mij weer mag ontdoen van een jasje ballast. Nog iets lichter mag leven, ondanks dat ik in een grotere woning ga wonen. Dat voelt zo verdomd goed!

Ik kijk er enorm naar uit om deze woning met heel veel liefde en zorg in te richten en (alleen) te vullen met het hoognodige. Niets meer, niets minder.

Iets voor jou?

Ben jij ook snel overprikkeld en nog niet overgegaan tot een minimalistische leefstijl? Geef het dan eens een kans. Ervaar wat een verschil het maakt. Begin klein. Bijvoorbeeld met een specifieke kamer of alleen je kledingkast. Waarbij je de regel hanteert dat alles wat je al twee jaar niet aan hebt geraakt, op zijn minst op de twijfel-stapel moet belanden.

Oh ja, en vraag niet overal geld voor. ''One man's trash is another man's treasure''.

Maak mensen blij met alles wat nog van goede kwaliteit en/of bruikbaar is. Zet het op Marktplaats, breng het naar de kringloop of vraag na in je eigen kring of op social media wie het gratis van je over wil nemen.

Dat levert je naast rust in je huis en hoofd ook nog eens een goed gevoel op.

Met andere woorden, geen smoesjes meer. Niet lullen, maar ontspullen ;-).