Wat ben je toch een makkelijke partner. Meegaand, bijna nooit boos en altijd zo begripvol. Maar als de bom een keer barst…. Dan is hij in China voelbaar.

Zintuigelijke scherpzinnigheid

Gevoeliger zijn voor prikkels betekent meestal ook gevoelig zijn op alle fronten. Dus ook als het gaat om emoties.

Het bekende verhaal. Alles komt meer binnen, inclusief de emoties van jouw partner. 

De kans is groot dat jij haarfijn aanvoelt wat jouw partner doormaakt op ieder moment dat hij of zij bij jou in de buurt is. Soms zelfs ook op afstand, maar dat is weer een verhaal apart.

Hij in zijn nopjes, jij in je nopjes

Is manlief in zijn nopjes, dan kun je daar heerlijk in meegaan. Heeft vrouwlief een goeie dag, dan zit ook jij met een lekker gevoel op de bank.

Maar op de dagen dat jouw moppie het even niet naar zijn of haar zin heeft, dan vult die energie het hele huis. Alles is ervan doordrongen. Negeren is geen optie.

Het is als die koeienmestlucht die je wel eens ruikt wanneer je op de snelweg rijdt. Zolang jij binnen een straal van zoveel kilometer in de buurt bent, is er geen ontkomen aan.

De perfecte partner

Laat nou een van jouw gaven zijn dat je exact weet wat jouw partner nodig heeft. Die gevoeligheid maakt namelijk ook dat jij mensen datgeen kunt geven wat zij op dat moment nodig hebben. De juiste woorden, een geruststelling, een luisterend oor of juist een schop onder hun achterwerk. Het is allemaal mogelijk omdat je aanvoelt waar de behoeftes liggen en daarop in kunt spelen.

De andere kant van de medaille

Maar er is uiteraard ook een andere kant. Want temidden van die dienstbaarheid en het tegemoetkomen van anderen, kun je soms jezelf een beetje uit het oog verliezen.

Laat ik mezelf als voorbeeld nemen.

In de twee relaties die ik heb gehad was ik een schoolvoorbeeld van wat ik hierboven beschrijf. Helaas was ik nog niet in staat om mijn eigen frustraties, teleurstellingen en irritaties te uiten. Als vanzelf wist ik die te onderdrukken, zonder dat het voelde als onderdrukken.

‘Eerst voor de ander zorgen, dan pas, als er nog tijd en ruimte over is, voor jezelf.’, fluisterde mijn onderbewuste mij regelmatig toe.

Tik, tik, BOEM

Dat ging altijd een hele poos prima. Tot het zoveelste schijnbaar onschuldige meningsverschil zich voordeed. En ik met de snelheid van het licht van 0 naar 100 ging in mijn boosheid. 

Voor dat mijn partner goed en wel besefte wat er gebeurde, vlogen de borden en andere voorhanden liggende objecten al om zijn oren. 

Met terugwerkende kracht kwamen al die onuitgesproken irritaties en frustraties boven drijven. Samengevoegd in een vuurwerk waar de gemiddelde mens geld voor betaald om toeschouwer van te zijn.

Ik voelde mij op zo’n moment intens verdrietig, onmachtig en boos. Zo beheerst als ik normaal gesproken ben, zo lastig was het op zo’n moment om weer rustig te worden.

Tips voor als jij er ook zo eentje bent

Gelukkig heb ik door de jaren heen veel beter leren ventileren. Dat is ook meteen mijn voornaamste advies: Leer je tussentijds uitspreken! 

Dat klinkt heel simpel, maar ik weet uit ervaring hoe lastig dat in het begin kan zijn. 

Echter wanneer je je enigszins herkent in mijn omschrijving dan is het zeer wenselijk om hier werk van te maken. Tenzij jij en jouw partner er geen moeite mee hebben dat het servies om de paar maanden aan vervanging toe is.

Jezelf kunnen en durven uitspreken begint bij het observeren van jouw eigen gevoel.

Wanneer jouw partner iets zegt of doet en je voelt wat gebeuren in jouw lichaam, luister daar dan naar. Wat probeert jouw lijf jou duidelijk te maken?

Jezelf uitspreken is niet hetzelfde als bot of onaardig zijn

Zolang je het bij jezelf houdt, kun je eigenlijk weinig fout doen. Zelfs als je niet goed weet wat je voelt, zou je alsnog iets kunnen zeggen in de trant van ‘ik merk dat jouw opmerking me raakt. Alleen weet ik niet goed waarom.’

Dat lijkt misschien nietszeggend, maar toch geef je woorden en daarmee erkenning aan het feit dat het iets met je doet.

Aangeven wat iets met jou doet is niet hetzelfde als bot of onaardig zijn. Sterker nog, ik durf te wedden dat je de ander er een plezier mee doet als hij of zij weet wat hij aan je heeft.

Wacht niet tot een meningsverschil maar geef bij voorbaat aan dat je jouw eigen grenzen beter wilt leren herkennen en aangeven. Zo vergroot je de kans op begrip en verlaag je voor jezelf de drempel om iets aan te geven wanneer het moment daar is.

Tips voor als jij er 'zo een' als partner hebt

Als ik je een advies zou mogen geven: Gooi alsjeblieft geen olie op het vuur op de momenten dat het telt. Wanneer jouw lief een dergelijk dieptepunt bereikt en zo heftig reageert, is dat, hoe gestoord het ook mag lijken, een combinatie van liefde voor jou en onvermogen.

Liefde voor jou omdat hij/zij doorlopend zijn/haar best doet om het jou naar de zin te maken. Te zorgen dat JIJ op je gemak bent en al jouw frustraties en boze buien opvangt zonder te klagen.
Onvermogen om precies dezelfde redenen, want dat is namelijk niet de taak van een ander. Het gaat automatisch, want je partner is nou eenmaal gevoelig en houdt van je.

Zie het als een versterkte roep om gehoord en gezien te worden.

Het helpt enorm als je gewoon rustig blijft en de ander serieus neemt. Het desnoods te benoemen: ‘ik hoor wat je zegt, ik neem het serieus’. 

Je zult zien dat de heftigheid zal verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Op een rustiger moment kun je heus wel praten over of het wel zo verstandig was om de hele buurt bij elkaar te gillen. 

Alles mag er zijn, maar...

Of het nou voor jou geldt of voor jouw partner. Je verliezen in zo'n extreem negatieve energie is voor niemand goed. Zonde van jouw energie, de energie van je partner en van jullie relatie.

Alle emoties mogen er zijn, ook boosheid en verdriet, maar dan wel op een constructieve manier. Dat gaat nou eenmaal makkelijker als je je direct uitspreekt op het moment dat je ergens tegen aan loopt. Dan loopt de emmer niet vol en is een explosie om de zoveel tijd niet nodig. Praat met elkaar, geef elkaar de ruimte om frustraties en irritaties te uiten en neem ze altijd serieus.